نامه را از لای کتابم بیرون می آورم

نامه را تا آخر می خوانم

راستش اصلا همه ی موضوع نامه یک طرف و آن جمله ی خط آخرت هم یک طرف دیگر

نامه را می خوانم تمامش را

تمام اعتمادت را به خودم می خوانم

این که ناراحتی از تمام حرف هایی که پشت سرت می زنند

این که روزگازت خوش نیست

و در بین همه ی این نا امیدی ها برای من نامه نوشتی

خط آخرت اما میخ کوبم می کند:

من می دانم تو نماز می خوانی ، برایم دعا کن!

...

می دانی یک آن به خودم آمدم دیدم همه ی اعتماد تو به من به خاطر نمازی است  که با خلوص هم خوانده نمی شود

همه ی اعتماد تو که به واسطه ی نمازم به من داری

شاید تو به خدا نزدیک تر باشی

اما من یک لحظه حس قشنگی تمام وجودم را گرفت

این که فکر کنی من به خدا نزدیک ترم......

این که فکر کنی دعای منی که نماز می خوانم بهتر است

...

جمله ات را می خوانم دوباره و دوباره

بعد غرق می شوم

در حس نزدیکی به خدا.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: